Mamy 1000 km! Choć tak naprawdę to 999

🇵🇱Mamy 1000 km! Choć tak naprawdę to 999, bo potem licznik się wyzerował😄 Choć niektórzy z nas na swoich kierownicach nadal mają wyjeżdżoną liczbę 145 km… – widać kto się obija! 😄
Po drodze minęliśmy jeden z pasiołków, którzy trzeba przyznać, że wyglądał na opuszczony. Pomimo wołania nie mogliśmy nikogo znaleźć, a przypadkowe kobiety uciekały (być może z powodu braku prysznica od 3 dni). W końcu trafiliśmy na przemiłych panów, którzy opowiedzieli nam o smutnej historii wioski – z ponad 100 mieszkańców zostało ich zaledwie 15. Ludzie wyjeżdżają do miast, uciekają ze stepu. Dostaliśmy wodę oraz pyszny świeży chleb, który dopiero co upiekła żenia jednego z panów. Co zrobiliśmy z tym chlebem? Pozbyliśmy się go dosłownie w 10 minut, wygrzebując oderwanymi kawałkami nutellę ze słoika. Musieliśmy wyglądać jak wygłodniałe wilki, a oczy w nocy tylko świeciły na widok smarowidła i krzyczały CUUUKIER!!
Kolejnego dnia my dziewczyny się zbuntowałyśmy – tak być nie może! Wstajemy za późno, przez co żarka atakuje nas w najgorszym momencie i nie dobijamy do ustalonych kilometrów. Dlatego wstałyśmy o 5:30 i jeszcze w ciemnościach pakowałyśmy się, aby o 7 być już na trasie. Nie żałujemy! Droga do Aktobe prowadzi prosto na wschód, dzięki czemu wielka rozgrzewająca się kula wskazywała nam drogę. Mijane góry trochę męczyły uda, ale później odwdzięczały się nakręcaną prędkością powyżej 40km/h. W Kobdzie poczekałyśmy na chłopaków i wspólnie pojechaliśmy dalej. Po drodze odwiedziliśmy pasiołek z super magazinem, którego właściciele obdarowali nas nietypowymi podarkami – po codziennych „białych kamieniach” i czaju tym razem dostaliśmy czekoladę z bąbelkami oraz koniak.