Opowieści o mongolskiej zimie.

Opowieści o Mongolskiej zimie.

“Duże przestrzenie, duże odległości od osad ludzkich to charakterystyka Mongolii.
Mongolia wśród rowerzystów ma opinię trochę niechcianej.
Siarczysty mróź sięgający -50 st., silny wiatr, spore przewyższenia w Ałtajskiej i północnej części kraju.
To wszystko utrudnienia które napotyka podróżnik na swojej drodze.
Zima wszystko to się potęguje, czesć nomadów migruje do stolicy Ułan Bator (ponoć najzimniejszej stolicy na świecie).
Najtwardsi zostają na stepie, doglądając stad jaków. Takich ludzi spotykałem na swojej drodze to oni nauczyli mnie
jak czytać step, jak myśleć by przeżyć. Gdy tylko otwierałem drzwi geru (mongolskiej chaty) rzucali się by pościągać mi spole z zamarźniętej twarzy.
Dzięki temu szybciej mogłem napić się gorącej herbaty, czy zjesc ciepłej strawy.

Co robi Święty Mikołaj w Mongolii?
Czym umyć zęby przy -40 st.?
Jak słona jest herbata?
Jak myjemy naczynia w mongolskim gerze?
Jakie mięso nie zamarza?
Co mają wspólnego kaszubi z Mongołami?
Skąd biorą się zaczarowane cukierki?
Jak liczyć dystans w Mongolii?

O tym wszystkim opowiem na spotkaniu” Artur Wysocki